Korkma ve git, dinle en yakın mesafeden,
Saklanıyor bir sonbahar, kirpiklerinin ucunda,
Bir çığlık çıkıyor olabildiğince sessiz, en derinden,
Duvarların ahbaplığı vardır, bu işin son safhasında.
Bir öpücük kondurur gibi geç git koridorlarından,
Son tren de kalktı bu şehrin istasyonundan,
Ve soğuk parkelerle vuslata eren her gözyaşından,
Yelkovana bir el uzanır, her sonbahar akşamında.
Kavuşmalarını izle her akşam yağmurla toprağın,
Kokusunda bir çocuk bulacaksın, darmadağın,
Bekleyecek yine soğuk köşede, lakin ağlamaksızın,
O gün var olacak, her sonbahar gibi başka bir veda.
