Ben mi sordum, diyordu
Elleriymiş gibi biten yapraklara
Gökyüzüne bir hışımla büyüyen gövdesine
Soğuğu affeden kurumuş cildine,
Mevsimlere.
Savruladuran bir yıldız tozuna
Dinginlikten ölümü korkutan geceye
Belki şimdi gelir, diyen dervişin nefsine
Katlanmış bekleyen sabaha
Dikiş tutmayan ufuk çizgisine
Hissizliğe
Korkutan mânâlara
Sığınan kelimelere
Ben mi sordum, kollarımda uzanan
Yitirdiğim yaprağa.
Ölümü korkutan, geceyi sindiren Ay'a.
