kimse okumasa da

entry363 galeri
    99.
  1. Yitik bir gülümsemenin ardında yıkılan ruhsal binaların altında kalmadan gülümsemeye çalışıyordum hayata.
    Fotoğrafta iyi gözükmüyordum,kafamın içi kaynayan kazandı.
    Ne varsa içine atmışlardı.
    Eskiyen hiç bir şeyi çöpe atmamışlardı.
    Anımsadıklarım dünyanın ilk bilgisayarının cüssesinden daha büyüktü.
    Bazen iyi bazen kötü hissediyordum.
    Yaşadıkları zamanda yaşadığımı zannediyorlardı ama ben artık tarihleri saatleri ve mevsimleri karıştırır olmuştum.
    Dünyanın döndüğü bir gerçekti.
    Zamandı akıyordu.
    Yaşlanıyorduk.
    2 ...