hiç dayak yemedim. gördüğü herkesle sohbet eden, iyimser, neşeli, laf dinleyen, uslu bir çocuktum ben. stresten saçlarım dökülürdü, yine de bir şey yok gibi gülerdim. ne ahmakça, daha o yaşta..
hala öyleyim sözlük. şimdi içime kapandım. tek fark bu. içimde yine aynıyım. bana lazım olan insanları içime aldım. dıştaki herkes bok yesin.
