daha dün gibi hatırlarımda, derin derin iç çekerim, bu iç çekişler getirmezler bana serseri zamanlarımı, bende şiir yazarak anlatırım, o zamana dair anılarımı:
Serseri zamanlarım
Ne nasihatten, ne tektirden anlarım
O benim serseri zamanlarım
Kendi korkumu yediğim akşamlarda
Evden kovulup yatmıştım damlarda
Serserinin biriydim işte
Daha on beşinde, yahut on altısında
On yedime girdiğimin ilk günü
Komşu mahalleden esmer bir kıza tutuldum
ilk o gün açtım aşkın sürgüsünü
Sonra kendimi her sabah, ayrı tende buldum
Denizler şaraptı o zamanlar
Sahilden geçsem sarhoş olurdum
Kim dinlerdi ki beni, kim anlar
iskele uçlarında öylece dururdum
(delilerle birlikte otururdum)
Ağladığım olurdu bazen bir kız için
Yahut yenildi diye tuttuğum takım
Tuhaf hayaller kurardım, bilmem niçin
Sonu hep hüsrandı, hepsinin sonu yıkım
En çok anneme üzülürdüm
Çünkü en çok o üzülürdü bana
Onu hep ağlarken görürdüm
Yahut korurken beni, babama
Çok dayak yerdim,
mahalle arası kavgalarda
Maçlarda alırdım intikamı
''saipsiz.... ve top ağlarda''
Böyle geçti o günler
Çok hüzünlü, çok neşeli
Mazide kaldı dünler
Çook oldu görüşmeyeli
Gün geldi derken
Geldi çattı geçim derdi
Ayrıldım, doğdugum şehirden
Gurbet, üstüme hasreti serdi
Şimdi birer anıdır,
Cigara içerken gözümü yakar
Dumanlı dumanlı hatırlarım
O benim serseri zamanlarım
