Beyin ölümünü gerçekleştirecek kadar içiyordu.
Sebepleri vardı.
Kendini daha iyi hissediyordu.
Tercih sebebiydi.
Mutsuzluk değildi sorunu tam aksine mutsuzluğun getirilerinden dibine kadar faydalanıyordu.
içmeyi seviyordu zaman kavramını yitirmek onun gecelerinin vazgeçilmezlerindendi.
Kafa hafif çakır buğulanmaya başladığında müziğin sesini açıyor yazmak için biriktirdiklerini cebinden çıkarıyordu.
Anlamlı anlamsız hatıralar gözlerinin önünden geçiyordu.
Yaşamın buz gibi gerçekleri taş gibi yerinde duruyordu.
O kadar çok alkol ve o kadar çok yalnızlık.
Hayat sahneleri karıştırıyor her şey birbirine giriyordu.
Kafası güzel olan bizdik ama hayat bizden daha çok sarhoştu.
