Yalnız adamın sessizliğine eşlik eder taş duvar.
içimde şefini kaybeden bir orkestranın hüznü var, dışımda charlie chaplin gülüşü...
Kimsenin bir kimseden bir farkı yok, çıkar en önde.
Kalabalık bir dost listesi, gereksizler tepelerinde.
Anladım ki geçti yıllar, adlarını unuttu dilim.
Bir yere kadar dayandım, yol ortasında bitti pilim.
(bkz: sagopa kajmer)
