Zorlu hayat sınavında toplumun kendisine karşı acziyetini fark ettiğinde, Kimseden yardım göremediğinde, mecburiyetler ve ağır sorumlulukların altında Kendini bir başına hissettiğinde, çaresiz kaldığında, hayattan darbe üstüne darbe yeyip bir sıfır yenik başladığında, hem de en yakınındaki tüm insanların kendinden ne kadar uzakta ve onu anlamakta fersah fersah geride kaldığını gördüğünde. işte bu zaman zarfında ve karşılaştığı tüm olaylarda sadece rabbinin yanında yar ve yardımcısı olduğunu, ayan beyan müşahade edip anladığında tam olarak olgunlaşır.
Kalabalıklar içinde yalnızlık o zaman sorun teşkil etmez onun için. insan ancak rabbine yaklaştığında olgunlaşıp kemale erer. insan çaresiz ve garip kalmadan olgunlaşamaz. Kemal sahibi insanlar hayatın merkezinde olsalar dahi hep en yalnız olanlardır.
