Sevgili sevdiceğimin eski sevgili sevdiceğim olduğu dönem kafam biraz uçmuştu. Başka birkaç bir şey de olunca psikiyatri yolunu tutmuştum. Anksiyete, gelecek kaygısı, depresyona girme yoluna birkaç adım kalmış filan dedi. Ve her gelene verdiği antidepresanı verdi.
Ayrılmıştık ama hem kötü bitmediği için hem de içinde bulunduğum kötü durumdan ötürü yanımda oluyordu. Ki hala konuşuyoruz. Neyse. Psikiyatri aşamalarından haberi vardı ve ilaçların sadece uyuşturmak için var olduğuna inananlardandı. Ki ben de çok ilaçlık değildim. Bence. Benimkinin kafa benden daha kötü gidik olduğu için ve kesinlikle hastaneye gitmeyi kabul etmediğini için benim ilacımı aldı. içti. uyuştu. Bazen ikişer. Bazen üçer. O aşamada çok şey yaşadık. Ben hiç ilaç kullanmadan düzeldim. Çünkü kötü olmamın en büyük sebebi oydu. Aman neyse. Diyeceğim aslında, önce olayları kafada halledip en oldurulamayan aşamada antidepresana başvurulması gerektiğiydi. Ama yine içinde onun olduğu bir şeyi anlatmadan geçemedim.
Hayırlı psikolojiler.
