ne gariptir ki çoğu zaman kendi düşüncelerimizden, isteklerimizden önce gelen düşünceler.
sürekli babaannemden duyduğum bir laf var: "elalem ne der?" bana ne, ne derse desin. ben kendi hayatımı yaşamak istiyorum diye cevap verilemez işte buna. çünkü verirsen hayırsızsın, düşüncesizsin, umutları boşa çıkardın! gizli bir baskı bu, sonu gelmeyen bir döngü. artık elalem ne derlere ya evet deyip bildiğimi okumayı öğrendim. en güzeli böyle...
