Konuşamazdım ki.
Nutkum tutulurdu.
Elim ayağıma dolaşırdı.
O mavi gözlere bakıp aklı başında bir cümle kurabilir mi insan?
O yüzden sanırım ben birşey diyemezdim.
Öylece bakardım ona.
Elini öpmek için hamle yapardım.
Muhtemelen öptürmezdi.
"Allah senden razı olsun paşam" diyebilirdim yarım yamalak sadece.
