ilk okuldayken annemle özene bözene hazırladımız davetiyeleri okulda dağıtacaktım. Koduğumun çocukları hayatlarında hiç davetiye görmemiş gibi üstüme çullandılar. Hepsi ikişer üçer aldı. Acı olansa bir çoğu yırtıp attı. Doğum günümeyse sadece iki kişi gelmişti. Onlarda aralarında fısıldaşıp duruyordu. Kısacası hiçbir eğlencesi olmayan ailem dışında kimse tarafından sevilmediğimi bir kez daha anladığım boktan bir doğum günüydü.
