6 yasindayken bize ranza aldilar yesil tahtadan hatta suntadan kardesim besikte yattigi zamanlar ben asagi da uyudum sonra o buyudu ve geldi odaya yukardan kendini atar diye beni cikardilar ust ranzaya o gunden yataga sigamadigim zamana kadar hep oyle uyuduk ben ustte kardedim asagi da... bir gun cok uzgundum kardesimin yatagina kivrildim gizli gizli agliyorum annem geldi elinde sari,yesil ve kirmizi desenli kalin battaniyeyle o an bunu hic unutmayacam dedim uzulme dedi beni de uzuyorsun aglama dedi orttu battaniyeyi ustume sil her seyi beyninden unut uyu dedi.sonra kapiyi cekti ve gitti. yazarken geliyor gozumun onune dislerimi sıka sıka agladim sesim cikmasin diye icimi ceke ceke agladim haykirsaydim acisi yillar surmeyecekti belki ama ben icime attim simdi o gunden yillar sonrasindayim ama yine uzgunum cok uzgunum hem de annem yok yanimda fakat agliyorum degismeyen sey yine sessiz agliyorum demek ki acisi yillar surecek...ne zaman uzulsem ne zaman kacmak istesem uyurum ustumde o kalin battaniye varmis gibi uyandiktan sonra iyi olmaya soz vererek uyurum. Iyi geceler.
simdi insanlarin guvenimi bosa cikardiginin yanibasindayim ve sadece gulup geciyorum cunku uzulecek kadar zamanim yok ve burasi boyle bir yer hicbir seye sasirmadan yasamayi ogrenmek gerekiyor...
