kendi milletinden, kendi kültüründen uzakta bir başka memlekette doğup, eğitime orada başlayan ve doğal olarak o memleketin kültürü ve diliyle yetişen insanların iç acıtan durumlarıdır. fakat şöyle bir düşünecek olursak, çok ta yadırgamamak gerekir, evdesiniz mesela, anne türk, baba türk, birisi türkçe konuşuyor, öteki almanca cevap veriyor, hadi diyelim ikisi de türkçe konuşuyor ve buna özen gözteriyorlar ama evden çıktıgınız anda almanların içindesiniz, okula gidiyorsunuz, almanca konuşuluyor, markete gidiyorsunuz, almanca konuşuluyor, genel eve gidiyorsunuz, almanca sevişiliyor, arada bir türk arkadaşlarınız ya da akrabalarınızla telefonda türkçe konuşuyorsunuz ama onun dışında tüm hayatınızı almancayla idare ediyorsunuz, doğal olarak farkına varmadan kendi ülkeniz, öz vatanınızda bile almanca konuşuyorsunuz çünkü bu sizin anadiliniz olmuş, yapacak bir şey yok.
mesela almanyada bir türke adres sorun (türkçe) alacagınız yanıt sizi tuhaf bir boşluga iter. *
-kardeş pardon, türksün heralde?
-türküm abi buyur?
-ya ben şu adrese nasıl gidebilirim?
-hmmm abi şimdi şurdan geradeaus bis dieser straße entlang, sonra nach links dönün abi, danach ordan birine sorun man kann helfen.
-.....
-hadi guten tag.
belki size şaka gibi gelecek ama aynen böyle bir diyalog yaşadım.
iki kültür arasında kalmış, zavallı bir halde, ne almanı kabul etmiş, ne türkler sahiplenmiş, kimlik kargaşası yaşayan bir nesil var almanya' da, sadece orada değil tabii, daha bir sürü yer sayabilirsiniz.
