ne zaman uslu bir çocuk olsam, akşam yemeğinden sonra bana çikolata verilirdi. büyükler ise gidince orada uslu duruyorlarsa onlara da çikolata veriyorlar para yerine sanıyordum.
yemek yedirirken kuşları izletirlerdi, hemen ye yoksa kuşlara vereceğiz diye. yemekten sonra kuşlar aç kalacak diye ekmekleri sokağa attım diye kızarlardı. kuşların hakkını ben yedim sanıyordum.
gözlükleri sevmezdim, insanlar gözlük takınca bizi dikkatlice görmüyor sanırdım, güneş gözlükleri çok samimiyetsiz gelirdi. sürekli onları saklardım, böylece herkes düzgünce görebilecekti.
