Dertlesmek sadece bir sekilde icini dokmekse kolay, şöyle gec aynanin karsina konus. Bu yol tabiiki her zaman tutmaz ve kendi uretemedigimiz savunma mekanizmasini bir baskasinin elinden bekleriz. ama birinin bunu basarip dinlemesi anlamasi ve yol gostermesi de o kadar kolay degil. Zaten o kadar travma yaşanıyor ki karsimizdakinin intihara bir adim kalmadığını nerden bilebiliriz? Boyle zamanlarda daha hassas konusmak -bazen de hic konuşmamak- gerekir zannimca.
