siyasi bir rakip, ya da düşman yaratarak mağduriyetten beslenen zihniyetleri sömürerek oy topluyor.
örnek :ölümü gösterip sıtmaya razı etmek gibi.
osmanlıyı, cumhuriyeti kuranları kötülemeden yüceltemezsin. çünkü tarihi gerçeklik olarak osmanlı yıkılmak zorundaydı, atatürk yıkmadı.
atatürk, yaşanan işgale ve zulme tepki vermeyen, teslim olan padişahı da karşısına alarak mücadele etti. kaybetseydi tarihe hain olarak geçecekti. ama haklı olarak ve halkın desteğini de arkasına alarak başardı, kazandı.
atatürk ve silah arkadaşlarının verdiği mücadeleyi direk olarak kötüleyemezsiniz. ama yan yollara saparak, inanç bazlı saldırabilirsiniz.
türkiye'yi hiç tanımayan yabancı birine bu yobazların ülkenin kurucusuna ettikleri hakaretleri göstersen adam aynen şunu düşünür; sanki atatürk cuma namazı çıkışına mavzeri kurdurmuş çıkanı indirin demiş ve bunu da rakısını içerken keyifle izlemiş diye düşünür.
çok değil, tarafsız yazılmış birtek kitap okuyan insan atatürk'ün din düşmanı olmadığını anlar.
ama dediğim gibi, birini kötülemeden öbürünü yüceltemezler, düşmana ihtiyaçları var, ki kahraman olsunlar.
gerçek şu ki, akp öncesi osmanlı sevgisi de, düşmanlığı da bu kadar keskin değildi. sol tandanslı ve 80 ortalarında bile evi basılan bir ailede büyüdüm, osmanlı'yı da severdim. hala seviyorum ama şu son zamanlara yapılan atatürk'e karşı abdülhamit güzellemesi mide bulandırıyor artık.
ha şunu da söylemesem olmaz, kraldan çok kralcı olanlar, atatürk taraftarı da olsa, rte taraftarı da olsa bokunu çıkarıyor. birini sevmen ötekinden nefret etmeni gerektirmez. ama son zamanlarda yaratılan algı bu maalesef.
