Bazen Metro. Günün sonunda yorgun şekilde uzun bir metro yolculuğu yapıyorum. O günü, yarını, hayatımı düşünüyorum. Bazen memnun oluyorum, bazen de kendimi feci şekilde acımasızca eleştiriyorum. Yolun sonunda beni koşulsuz kabul eden ailemin yanına gelince kendime olan öfkem azalıyor. Sonra birlikte yemek yiyoruz. Sevilmek iyi geliyor herhalde.