ne kadar hazzetmesem de onlardan bazen içimi bir sıcaklık kaplıyor. paylaşamadıklarım artık sığmıyor bu bedene. kurtlar vadisi'nden , isveç ikinci liginden konuşmak bazen yetmiyor, farklı şeylere de ihtiyaç duyduğumu hissediyorum. işte o zaman mekandan ve zamandan soyutlanıyorum. kendimi hapsettiğim evrende ,kurtarıcımı bekliyorum. usulca yanıma sokulsun yanımdaki banka otursun istiyorum.baudelaire'den, foucalt'den bahsedelim.yazdığımız gotik öyküleri paylaşalım. polanski filmlerine, woody allen mizahına gelsin konu. goya'dan, münch'den bahsedelim ve resimlerin dilinden konuşalım. bresson'un çektiği istanbul fotoğraflarına bakalım. pablo neruda'dan girip nazım'dan çıkalınm.
bazen "böyle şeyler yapabileceğim kadar entelektüel arkadaşlarım olsaydı n'olurdu?" diye düşünüyorum. biraz rahatlardım sanırım.sonra kader diyorum, kurtlar vadisi izliyorum yine. unutuyorum az önce ne hayal ettiğimi. unutmak iyi. hayatta kalmama yardımcı oluyor...
