geçenlerde demlikten çay alırken muslukta gezen bir karıncaya bir damla su damladı. o an hala hafızamda... hayvancağız neye uğradığını şaşırdı, böyle yavaş yavaş, kıvrana kıvrana nasıl da can verdi... içim öyle bir acıdı ki. kendime çok kızdım ama olan olmuştu. bir canlının hayatı, benim dikkatsiz bir hareketim yüzünden korkunç bir şekilde sonlandı. ve onun öyle acı içinde ölüşünü izlemek bana vicdan azabı çektirdi.
ben önemsiyorum. küçük olması, yaşama hakkının olmadığını göstermez.
zorunda kalmadıkça öldürmemeli.
