günümüze kadar yaşamış on belki yüz milyarlarca insanın hayata dair yüklediği suni anlamlar gereksiz, hayatın anlamı da hep belirsiz olmuştur. günümüzde yedi buçuk milyar insanın yaşadığı şu dünyada da hayata dair anlam yüklemek bir o kadar anlamsızdır, hayatın anlamı da hala belirsizdir. olur da bir gün nükleer bir yıkım, doğal afet, kıtlık ve salgın gibi sebeplerle dünyada bir avuç insan kaldığında da reel bir hayatın anlamına erişebileceğimizi farzedemeyiz, hayatın anlamı yine belirsizliğini koruyacaktır. son adem olduğu gerçeğinden bilinçsiz, o son nefes verişte dahi türümüzün son örneği hayatın gerçek anlamına haiz olamayacaktır. eğer türümüzün son örneği, bunun bilincinde son nefesini verecekse, hayatın anlamına erişme bakımından türümüzün en şanslı bireyi o olacaktır. bulutların gökyüzünde ağır ağır sürüklendiği, rüzgarın çiçeklerin ince belini tatlı tatlı büktüğü, minik tırtılın yaprakların arasında akordeon gibi yukarı doğru tırmandığı, atlı karıncanın kendisinden kat be kat ağır bir yükü çekiştirdiği, mor kelebeğin sarhoşmuşçasına kanat çırptığı o an, tüm insanlık adına türümüzün son örneği hayatın anlamını özümseyecek, ya da anlamsızlığını... çünkü yaşam devam edecek...
