Art niyetli başlıktır. Adı üstünde tecavüze uğramış. Şerefsizin teki kendini dizginleyemiydi diye travma yaşamış biri var ortada. Bir arkadaşımın başına küçük bir çocukken gelmiş ve uzunca bir süre terapi gördü. Toplumdan dışlanmamak için kendi suçuymuş gibi bundan çevresine asla bahsedemezdi ve aklına geldikçe ağlardı. Olayı yaşadığında bilinçli olmadığı ve korktuğu için ailesine bile söyleyememiş. Şimdi bu insanı sevmemek için ne gibi bir sebebim olabilir benim? Yarrak kafalının biri zorla bedenine rahatsızlık verdi diye niye sevmeyeyim bu insanı?
Tecavüze uğrayan ister yaşını almış bir kadın ister küçük bir çocuk olsun, ister gece geç saatte dışarıda ister günün herhangi saatinde kaçırılmış olsun, o travmayı yaşamak ister miydi? Bu şerefsizliği yapan tecavüzcüye kızmayıp tecavüze uğrayan kişiyi dışlamanın ne gibi bir mantığı var? Bu tecavüzü meşrulaştırmak, alttan alta "ben de potansiyel bir tecavüzcüyüm" demek değil de ne?
Peki insanları geçtim, tecavüze uğrayan hayvanlar da mı gece dışarı çıkmaktan, makyaj yapmaktan ya da açık giyinmekten dolayı suçludur? Damacanayı bile sikmeye çalışan ilkel bir maganda mı bu olayın masum ve normal olanı yapan kahramanı?
