bir kedim olmadan önce de kedileri severdim.
ama insanın kedisi olması bambaşka bir şeymiş. onu sevmeniz için hiç çaba sarfetmesine gerek yok. bir süre sonra o kadar bağlanıyorsunuz ki, gelecekte bir gün onun ölecek olması düşüncesini aklınıza getirmek dahi istemiyorsunuz.
şu anda poposu karnıma, sırtı bacaklarıma yaslı, ayaklarını da kafama doğru uzatmış bir şekilde uyuyor. bense o rahatsız olmasın diye kımıldamıyorum bile. ve inanın onun şu yakınlığına şahit olmak sizi kocaman mutlu ediyor. o uyuyan güzel yüzüne baktıkça mutluluktan ağlayasım geliyor.
