lise 1. sınıfa gidiyorum o vakit, çarşıda gezerken bir kafede bizim arkadaşları gördüm nargile içiyor 5-6 kişi, gittim adamların yanına vay hayırsızlar hiç haber vermiyorsunuz ver şu hortumu (marpuç) dedim ve olan gücümle adeta bir kompresör misali üfledim. bu esnada nargileden çıkan sular közü bile söndürdü hatta arkadaşların suratına falan sıçradı.
ne yaptın ulan manyak herif daha 1 duman çekmedik içine ettin nargilenin filan derken cebimde olan son 10 lirayı verdim hatamı telafi etmek için.
o an kameraya kaydedilseydim tıpkı kemal sunal filmlerinden bir sahne gibiydi. filmlerde nargile fokurdatan adamları görünce o zaman ki çocuk aklımla nargilenin üflendiğine kanaat getirmişim...
