türkiye cumhuriyeti vatandaşı her babanın her zaman içinde yanan, sönmeye yakın noktada küllerinden yeniden doğan ateştir. prometheus'un olimpos'tan çaldığı ateş gibi, babalar da bu ateşi susam sokağındaki tahsin usta'dan çalmışlardır.
sanki babalığın gereğidir. yer nüfus müdürlüğü:
+ merhaba memur bey. ismet adında bir oğlum oldu iki gün önce. biz de yeni tanıştık, şaşırdık, adı ismetmiş. neyse, bu çocuğun nüfus kağıdını almak istiyorum.
- hastaneden doktor onaylı doğum raporunuz var mı?
+ buyrun.
- eşinizin ve sizin nüfus cüzdanlarınızı alayım.
+ buyrun. mavi olan benimki.
- endüstri meslek lisesi'nden aldığınız küçük ev aletleri ve beyaz eşya tamirat sertifikası?
+ hmm. onun yerine badana ve tadilat belgem var, geçer mi?
- ver ver.
yani elleri bu işlere yatkın olan adamları anlayabiliyorum. ama babamın ısrarını hiç anlmamışımdır. her zaman, bozulan eşyalara ilk müdahaleyi kendisi yapmak istemiştir. tabi, bu eşyalar tamirciye kaldırırken yolda can veriyorlardı. babama buzdolabı olarak verilen eşyayı komidin; komidin olarak verdiğiniz eşyayı tahta kaşık; tahta kaşık olarak verdiğinizi tekrardan bozdolabı olarak alabilirsiniz. böyle bir üretim döngüsü var adamın.
ama bazen çok yaratıcı olabiliyor.
+ baba, ne yapıyorsun gene?
- fırın bozulmuş da oğlum, geçen gün de istepne lastik patladıydı, bu ikisini birleştirip, mobilize su ısıtıcısı yapıyorum.
+ peki elindeki uzaktan kumanda ne baba?
- salak. kanalı değişitiriyorum onla.
+ ne bileyim, elinde en ufak bir alet, fantastik alete dönüşebiliyor.
- savaş zamanı adamıyız biz. zamanımızda bir kumandayla hem tv kanalı değiştirir, hem radyodan şarkı istenir, hem de mailler kontrol edilirdi.
şimdi gitmem lazım. zira elimdeki terliğin pili bitiyor. vantilatörle şarj edeyim, tekrar devam edeceğim.
