efendiiim üniversite hazırlık yılı. saçlar uzun. dream theatre tişörtleri var üstünüzde. karizmanıza diyecek yok. bass gitar da çalıyorsunuz şöyle böyle. bigün elemanın teki geliyor "abim sen bi enstruman çalıyormusun" diyor. obaaa içinizdeki karizma çocuk canlanmaya başladı galiba. tabi barlarda bostancıda vb. yerlerde çıkmışlığınızda var. " hayırdır birader bi mekanda falanmı gördün?" sorusu karizmatik çocuğun titreyerek kendine geldiği an. "yok abi tarzından stilinden sordum çalıyor izlenimi yarattın" cevabı karizmatik çocuğun yüklemesinin tamamlandığı andır. elemanla trash müzikten , alternative müziğe kadar aklınızda müzikle ilgili ne varsa muhabbetini edersiniz ders aralarında. çocuk için artık ulaşılmak istenen bir arkadaş kıvamına gelmişsinizdir. aradan 1 hafta geçer, okuldan çıkar otobüse o en arkada kapının hemen yanındaki camlı bölmenin arkasında koltuğa oturdunuz. önünüzde cam var. o da ne geçenki metal müzik heveslisi çocuk geldi oturdu yanınıza. obaa yine karizmanızı müzik kültürünüzü konuşturuyorsunuz. öyle bi gaza geldinizki park ormanda sorunlar yaşadığınız bir festival organizasyonundaki 2 metre yarı ayı yarı insan güvenlikçilere sövüyosunuz. sanki festivale geri dönmüşsünüz de güvenlikçilere sövüyosunuz, metal müzik heveslisi çocuk sizi gayet hevesle dinlemeye devam ediyor. "bırakacaklar bu işleri neymiş efendim? 12 den sonra almazlarmış.peeeh biz ne festivaller gördük biz ne head banglar yaptık aslanımmm! beni içeriye almayanı ben naparım biliyomusun? sonra aldılar tabi içeri paşa paşa." bakın cümle bitti. otobüsde bikaç çocukda dinliyor sohbeti. karizmanın had safhasındasınız hevesli çocuğun da "haklısın abi" cümlesi güveninizin doruk noktasına çıkarıyor sizi. ve her zaman daha fazlasını isteyen insanoğlu gibi zorluyorsunuz sınırı. işte bu son cümle sizi bitiyor. "phphpezevenkler!!!"
...
küfür den dolayı değil. önünüzdeki camabir el büyüklüğünde ve kalp şeklinde ( yemin ediyorum kalp şeklinde) tükürdünüz. tükürükler aşağıya doğru akmaya başladı yuh ya. o pezevenkin p si karizmanızın ağzına sıçıyor. 5 saniyelik sessizlik. metal heveslisi çocukdan "evet abi haklısın abi" onaylı cümlelerde gelmiyor, tükürükde camdan aktıkça akıyor.
-tükürdüm galiba
işte beklediğiniz onay cümlesi geldi
-evet abi.(sessizlik) olur böyle şeyler olsun (heralde mimiklerden çöktüğümün farkında)
-dur sileyim lan
-ben kaçıyorum görüşürüz.
-daha bi durak yokmu aslanım? (aslanım karizma çocuk söylemlerinden. halbuki sıçtın sus artık.)
-işim var benim orda hadi eyvallah
abi demedi lan? bittim ben. karizma çocuk gitti. elveda metal heveslisi çocuk. elveda içimdeki karizma çocuk. merhaba üniversitenin en büyük laması. peki şimdi bu efsaneyi nasıl geri döndürebilirim? (yavşak ses tonu devreye giriyor burda) birazdan birçok yazar entrymi beğendiği için özel mesaj üstüne özel mesaj atacakki bundan eminim, bende size sağol koç , eyvallah birader vb. türevlerde cümlelerle geri döneceğim. neden? karizmatik olmak öyle kolay değil. ama emin olun gerçek hayatta öyle konuşmuyorum. *
edit:
alper tunga öldü mi
ıssız acun kaldı mi? öhöm sadete geliyorum; imla hatası var imiş.
