Yine bir nisan ayı, yine yaşadığına dair farkındalıktan uzak geçen günler. Hava güneşli fakat içim kapkaranlık sanki. Bir huzursuzluk var, her şeye karşı isteksizlik. Tüm gün yerinden kımıldamamalar. Bir de bu kötü gidişatın farkına varmak var ki artık bu kabullenmek oluyor.
Sanıyorum hayatımın ikinci depresyonundayım. Neden bu yaşta böyle bir hal yaşanır ki? En güzel yıllarını neden yılmış yaşar ki insan? Neden bahar gelince böyle olur? Yine bir nisan ayı, yine aynı ruh hali...
