Çocukken kapım açık yatardım ve koridorda kırmızı bir ışık yanardı. Uyumadan önce hep tek sıra hâlinde, sırtlarında tüfekleri olan ve karikatürize boyutta ama köşeli kafa yapıları olan şapkalı asker silüetleri geçerdi. Böyle söyleyince hayal gücü gibi geliyor ama böyle bir şeyi bile isteye hayal etmediğime eminim. Sinerdim ve geçmelerini sessizce beklerdim. Yıllar sonra bile hâlâ hatırımda. Geçenlerde de shadow people Diye bir fenomenin olduğunu öğrendim.
Bir de 14 yaşımdayken benden 2 yaş büyük bir arkadaşım internette bana küfür edin anneme babama küfür edin diyen bir adama karşılıklı kamera açıp küfür etmişti, adam küfürlere doymuyordu, bir yandan da masada bir şeyler çiziyor gibiydi. Sonra bir anda bulunduğumuz odanın lambası patlamıştı ve bilgisayar siyah bir ekranda asla anlam verilemeyecek yazılar göstermeye başlamıştı. Tabii haliyle altımıza sıçtık. Evde tektik, onların evine geçtik falan. Garipti.
Bir de enerjilerle kafayı bozduğum bir dönemde bilgisayarın başında otururken altı ıslak olmayan, sıcak ya da soğuk olmayan ve elimin ya da bir kablonun değmediğinden emin olduğum su bardağım ben ekrana bakarken olduğu yerden yaklaşık üç santimetre kadar kayarak hareket etmişti. ***
