Küçükken yani bundan yaklaşık 14 yıl önce falan , ufak bir çikolatayla yada büyükbabanın verdiği bir iki lirayla mutlu olurdun. O bakkaldan alınan ucuz tadı pekte hoş olmayan çikolata bile seni mutlu ederdi . çünkü o yaşlarda herşeyin en iyisini en güzelini elde etmek yada arkadaşlarınla yarışa girmek gibi bir düşüncen yoktu. Saftın o zamanlar. Zihninde kin ,nefret ve hırs gibi kelimeler henüz anlamlanmamıştı.O bir iki lirayla neler alabileceğini düşünürken o kadar mutlu olurdun ki. Bir meybuz iki çikolata iki tanede ekşili sakız. Oo değmeyin o mutluluğa. Şimdilerde ise aldığın ayakkabayı bir ay giymeden yenisi alıyosun. insan büyüdükçe nefsi istekleri ve arzularıda büyüyor. Ve dolayısıyla sorumluluklarıda. istedikçe istiyosun. Daha fazla daha çok , herşeyden. Artık eşiyle yetinmeyen insanlar(!) çoğalmaya başladı. Boşanmalar neden arttı sanıyorsun? Hepimiz nefsimizin kölesi olduğumuzdan beri dünyada herşey tersine döndü. istekler arttıkça arttı nefisler azdıkça azdı. Kendimize dur diyemiyoruz. Yada aklımıza bile gelmiyor. ilginç . sanırım artık kıyamet çok yaklaştı. isanın yeryüzüne inmesine ramak kaldı. Surun üflenmesine . kimsenin kimseyi tanımamasına o karşıklık içinde kaçacak bir delik aramasına..
