aslında insan karakterine pek uymayan durumdur. insan, kalabalığı sever çünkü taa yüzbinlerce yıldan beri atalardan genlerine geçen duygu budur. kalabalıkta avcı aslan, kaplan vs yoktur ya da yaklaşamaz yaklaşsa bile av olma ihtimalin kalabalığın büyüklüğü oranında düşer.
daha sonraları avcıların yerini eşkiyalar almıştır. eşkiya kalabalık içine giremez.
küçük şehre taşınmanın en dokunan yeri hava kararınca erkenden oluşan sessizliktir. söz temsili, benim küçük bir ilçede güzel sayılabilecek bir kulubem var, denizi görüyor falan. gündüzleri şahane. durduğun yerde mutlu oluyorsun ama gece olupta o sessizlik çökmüyor mu. hepsini silip süpürüyor. gerçi bu sabah neşesine sebep oluyor, bi uyanıyorsun, her yer cıvıl cıvıl, pırıl pırıl ama genede orada yaşamıyrum.
şehrin ortasında dörtyol ağzında ortalama bir insan ve araç trafiği olan bi evde saksıda çiçek yetiştiriyorum.
halbuki o ilçede koca bahçe var.
neyse.
şunu da ekleyelim. iki gönül bir olunca samanlık seyran oluyor.
