türkiye'de en son baktığımda herkes bebek doğuyordu. hatta inanmazsınız, geçenlerde bebek bi yeğenim oldu, valla bak. hayata umutla bakan, ışıl ışıl parlayan gözleri olan, tamamen siz ne verirseniz onu alan, ona insan olduğunu hissettirdiğinizde büyüdüğünde de o ışığı devam ettirecek olan, ışığıyla geleceği aydınlatacak, avuçiçi kadar şirin bi bebek, insansoyunun en genç üyelerinden. siz bir kürt'e de, bir türk'e de bunu hatırlattığınızda yeryüzünün bu kısmında da kimsenin eline masum insan kanı bulaşmayacaktır, emin olun. nasıl ki bir çiçek heryerde yaşarsa, bir lale iran'dan doğup hollanda'dan dünya'ya yayılmışsa insan da aynen o lale gibidir. sözü kimin söylediğini boşverin, içinizde insanlığın zerre kırıntısı var mı, ondan haber verin.
ek/düz: örneklendirelim bunu. türkiye'den almanya'ya neden gitti milyonlarca insan? neden batıya göç etti bunca insan doğu'dan, yüzyılllardır yaşadıkları yerden keyfi mi ayrıldılar? aş olsaydı, iş olsaydı neden ayrılırdı bunca insan bu ülkeden? afrika'dan türkiye'ye ve diğer avrupa ülkelerine neden bu kadar çok göç var? neden bunca insan umut yolculuğu adı altında bir tekneye 100 kişi doluşup ege kıyılarında can veriyor? neden urfa'daki aileler giresun'a fındık toplamaya gidiyor? neden türk işçiler kazakistan'a, şoförler hayatlarını riske atıp üç kuruş fazla kazanmak için ırak'a gidiyor? vatan sevgisi filan, geçiniz bunları efendiler. açlık vatan tanımaz, işte bu yüzden işçilerin vatanı yoktur. onları vatansız bırakanlar hangi vatan sevgisinden bahsediyorlar? daha türkçe bi deyim verelim;
işte bu yüzden yeryüzü memleketimdir benim, ve işte bu yüzden yeryüzü'nün her karışında insansoyu aç kalmayı, bırakılmayı, ölmeyi, baskıya mağruz kalmayı, hor görülmeyi, itilmeyi, ikinci sınıf insan muamelesi görmeyi haketmez.
