tolstoy'un "itiraflarım" kitabını okurken büyük zevk almıştım. ama ufku iki katına çıkaran seneca'nın de provedentia'sı var. o da güzel. e şimdi sokrates'ın savunmasını hayatının merkezine yerleştirmiş biriyim, onu nasıl atlarım? ya halil cibran'ın gezgin'indeki kıssadan hisseleri? thoreau'nun sindire sindire vicdana dayalı toplum-devlet düşüncesini aşıladığı "haksız yönetime karşı" kitabına ne demeli? bak erich fromm'un, okuyana kadar sevmek fiilini kurduğum her cümlenin koca bir yanılsamadan ibaret olduğunu farkına vardırdığı sevme sanatı? benzer konuya değinen şölen'in beynimden vurulmuşa döndürmesi, diotima'nın sokrates'a anlattıkları hiç akıldan çıkar mı la? dağılabilirsiniz.
