ilk defa oy kullanacak olmamın ülke siyasetine çok büyük hayırlar sağlayacağını düşünerek, sabahın köründe mahallemizin ilkokuluna gitmiştim.
sorumluluk sahibi ve gelecekten umutlu bir vatandaş olarak nüfus cüzdanımı ve seçmen kartımı heyecanla görevliye uzattım. ve o da elime bir kalem tutuşturup avanak avanak yüzüme bakmaya başladı. 'mühür beklerken bu kalem de ne ola ki' demedim tabi, anladım bir yerlere imza atmam gerektiğini.
ben: nereye imza atıyorum?
görevli:* buraya, ama isterseniz omzuma da bir imza aatabilirsiniz.
ben: şu mührü alnınızın ortasına yapıştırsam, bugünün anısına daha manidar olur bence!
işin komik olan tarafı yavşak görevlinin moraran suratı değil de, umut dolu ve aydınlık günler için oy kulladığını düşünen bendenizin, akşam haberlerinde akp'nin yine tek başına iktidara gelmesini izlerkenki yüz ifadesi oldu.
