crysania arkadaşları ile voleybol oynamaktadır. oldukça iddialı ve heyecanlı giden maç esnasında arkadaşının ve oğlunun* geldiğini gören crysania biraz oynar, sonra koşa koşa ahmet'in yanına gelir. muhabbet başlar:
- crysania sen neden oynamıyoysun simdi?
- seni görmek için çıktım ahmetçim. birazdan oynayacağım yine.
- sen oynama!
- neden?
- bunlay ayı gibi, top kafana geliyse ağlaysın.
- ama bu oyun böyle oynanıyor canım.
- olsun oynama. oydaki kıymızılı hep sana atıyoy yaa!
- atmasın mı?
- atmasın pezebenk, döfcem ben onu!
- küfür etme ama ahmetçim, güzel çocuklar küfür etmez ki.
- amasının hamına koyiyim. sefmedim işte onu. pisbik adam!
ahmet son cümleleri bağırarak söylediği için oyun kitlendi, maç bitti. o kırmızılı arkadaş gelip elini omzuma koyduğu için en sonunda dayağı yedi. annesi ise o küfürden sonra yerin dibine geçti...
