üniversite; oh mis.. çalışmazsın para eldendir. gezer tozarsın kızlar bendendir..bendendir dediysek pezevenk değilik ibrişim. ne datlı ne mesut günlerdir. disko disko partizani içinde geçen bir üniversite hayatından sonra huşu içindeki saadet yuvası baba ocagı velek ki zindan olur gözünde biriciğim. babanın "eve erken gel uyarıları", annenin "kalk şu işe el at" feryatları üstüne bi de işin varsa ay sonu kendini mecbur hissedip elektrik, su, dogal gaz gibi bilimum cep arşınlayıcı faturayla yüz göz olman * üstüne su katar.. "lan bir iki sene uzataydım şu okulu" dersin sonra namazda ossurmuş müftü gibi vicdan azabı çekersin. zaman zaman kabullenirler büyüdügünü çokca da kabul etmezler. eve arkadaş çağırsan iki içelim deyi anan tam o sırada
-what if bak havuçlu kek yaptım, diye gelir.
oda arkadaşın olaydı top atar gibi ard arda saydırırdın lafları. lakin valide sultan, evin bereket tanrıçası yapınca aynı şeyi
-ehiii saol anne de yemeyiz biz şimdi..
bi de üstüne karşı saldırya geçer
-e arkadaşın yer belki ne düşüncesizsin what if
-yok yemez o *
-olmaz öyle bırakıyourm buraya bitecek bunlar.
-maaşını aldın mı?
-(bogazda bi düğüm) aldım..
-hah iyi babanla benim kredi kartını yatırıver bu ay
-zöndürü kimüle kemküle kemçürek
çok gıymetli lam guruşunu hesaplıyo insan valla kendi kazanınca.değil mi ki okulu bitirdin sevinme börülce. oyun şimdi basşlıyor. level up...
