sanırım zoruma giden durumlardan biri.
--spoiler--
Çok zengin bir ailenin, çok çekici bir çocuğu olarak dünyaya gelip ailenin ruhsal yapısının iyi olduğu bir ortamda büyüyebilirdim. 30'uma varmadan evlenip çocuk sahibi olur, anneme babama torun vermiş olurdum. Onları bir defa olsun mutlu ederdim. Fakat bunu göremeyecekler. En kötüsü bir daha onları göremeyeceğim öldüklerinde. Daha da kötüsü de 21 yılımda o kadar boş an var ki... hala öyle gidiyor, kafamı yastığa koyduğumda, arkadaşlarıma baktığımda - hepsi değil tabi- günlerin akıp gittiğini görüyorum. Bomboş geçiyor, zamanın olmadığı bir cennet, hazların bahçesi, annemin karnı... hepsi birer hayal. Hepsi ilkel savunma mekanizması maalesef. Adaletin yerine bulma inancı, zayıf bir egonun hayali. Üzgünüm, keşke böyle olmasaydı. Keşke adaletsizlikler için telafi olsaydı, keşke kendi hatalarımızı telafi edeceğimiz bir yerler olsaydı başka taraflarda. Fakat yok sanıyorum. umarım vardır da buna inanmamanın cezasını çekerim ve ardından hatalarımı düzeltmem için bir şans verilir bana da. iyi değerlendirin yaşamı. Ben çoğu günü geriye baktığımda hatırlamayacağım. geriye baktığınızda hatırladığınız kadar yaşamış olacaksınız.
--spoiler--
