hep aynı sessizlikle geliyor gece…
hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine…
hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde…
anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime…
sen benim yarım kalan cümlelerimsin…
hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim…
sen benim hiç ısınmayan ellerimsin…
hiç unutamayan, unutmayan o kalbim…
sen benim eksik kalan yerimsin…
kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim…
sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin…
kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim…
sen benim terk ettiğim şehirlerimsin…
düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim…
sen benim kovulduğum cennetimsin!
eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.
