bir defasında elimden düşmek üzere olan kola kutusunu son anda parmaklarımla itip havaya atmıştım, kutu düşerken estetik hareketlerle omzumdan koluma sonrasında da bacağımdan ayağıma doğru süzülmesini sağlamıştım, ayağıma geldiği anda hop bir vurup tekrar yükseltip düştüğü elimle yakalamıştım.
o an küçüktü kısaydı ama mutluluk vermişti. bu kadar, başka yok.
