türkiye'de doğmuş olduğuma sevindiren adamlardan. bu adamın cümlelerini kendi diliyle okuyup anlayabiliyoruz ya işte bu çok güzel bir şey. aynı daldaydıkcümlesi başka hangi dilde bu kadar acı verebilir ki bir insana?
gözleri siyah kadın cümlesi başka hangi dilde insanın içini ürpertir?
onu okuyup anlayabildiğimiz için şanslı bir nesil sayıyorum bizi. türkiye'de yaşamanın günümüzde zorlukları bolca mevcut ama şairleri biraz daha yaşanmaya değer kılıyor bu ülkeyi.
insanın yüreğine dokunabilen, samimiyetle yazabilen insanlar bunlar. para veya statü kaygısıyla değil içinden geldiğinden yazdığını hissediyoruz. korkmadığını ve susmadığını görüyoruz. ideolojisine katılmak ya da katılmamak değil mesele. insan onun dik başına saygı duyuyor. başına açılan onca işlerden sonra bile susmamış olmasını özlüyor.
şimdi pek yok böyle insanlar. en ufak çıkarları için herkes susmuş. bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılar her yerde. oysa nazım ve onun gibiler o yılanın üzerine üzerine gitmişler.
savaşmışlar. üstelik haince bir savaş da değil bu. arkadan saldırmak gibi değil.
güzel aşık olmuşlar bir de. sevmeyi bilmişler. sevgiyi yüceltmişler. insan hiç sevemese bile onun satırlarında aşkın nasıl bir şey olduğunu görüyor. anlıyor.
bazen ya nazım olmasaydı diyorum. ne yapardık? kimin şiirlerinde aşk acısı çekerdik? kimin satırlarını sevdiğimize gönderirdik?
