Evden genelde uzak biri olarak hiç düşünmedim kim ne kadar özler sonuçta hayat benimdir geleceğim içindir herşey. Günlerden bir gün bir hayal yolum cehennem olmuş o hayalim için de güzel işime istifa vermiş, okulu dondurmuş bir sene kayıp vermiş ve dünyanın parasını harcamıştım. Öyle ki gittiğimden yoldan geri dönsem zararları bir yana arkadamdan edilecek haklı laflar cabası. Ki o dönem yavşak babamda üzülmem in uğraşır gibi hiç bir çıkar yola olur vermiyor. Gemileri yakmakla sonunda ağır psikolojik sorunlar geçirecebileceğim yola devam arasında gidip geliyor aklımın iplerini kaçırma aşamasındaydım göğsümdeki acı ve hala ard arda gelen talihsiz olaylar cabası. Ki herkesin eşiğinde annem valide sultanımın telefonu geldi "bırak ne ziyan olduysa oldu kızım senden önemli değil giden her ne olursa olsun zaman , para, itibar, güven sen gel ve gülümse yeter" işte o an dedim ki babam dahil geriye kalan herkesin anasını satayım.
Geçmişte yaptığımız haksızlıkları bıçak gibi yüreğimize saplayan anlardır.
