insanların, kişiliğini defalarca ezdirmesine sebep olan yalandır. tabii ki, burada günlük, ufak hatalardan söz etmiyoruz. bin kere kırılmaktan, hayatımızın içine edenlerden, affedilmenin verdiği güveni şerefsizce kullananlardan söz ediyoruz.
ben, affedip de büyüyeceğim diye, niye karşımdaki yüzünden defalarca enayi yerine koyulayım arkadaşım? benim affetmem, onun çıkarlarına ve egosuna hizmet edecekse, büyüklük müdür bu? o, otuzuncu kez affedilirken, sadistçe hiçe saymalara, kalp kırmalara devam ediyorken, bizler büyümüyor, aksine birer noktaya dönüşüyoruz.
affetmeyerek küçülelim daha iyi. tabii, bu söz doğruysa. eğer affederek büyüyorsak, yüz kere büyümüşüzdür zaten. bu kadar yeter! bir kerecik de, hata yapmayarak karşımızdaki büyüsün. sıra onlarda.
