Hiçbirimiz vazgeçilmez değiliz, bilâkis egolarımızın kölesiyiz çoğu zaman . Sevdiğimiz insandan gururumuz için uzak durabilecek kadar kötü ve zavalliyiz, imkânlarımızı kaybedene dek onların farkına varamayan canlılarız. Nietzsche ninde söylediği gibi, “Sanki çok ömrümüz varmış gibi, beklemeyi öğretiyor bize hayat ..."
Söylenebilecek yegane söz var ise eğer değeri olabilecek kadar bu fâni dünyada, o söz "elinizdekilerin kıymetini, zaman onu sizin elinizden almadan önce öğrenin " dir heralde .