ilk geldiklerinde yardım empati kurduğum ve yardımı elimden geldikçe esirgemediğim insanlar. daha sonra durum değişti tabi. kendilerini o kadar rahat bıraktık ki kendi ülkemizde biz bile yabancılaştık. sağlıktan ekonomiye eğitimden turizme her alanda aktif rol oynamaktalar. bizden iyi bir yaşam sürmekteler. şimdi mi? zerre acımıyorum. hainlik insan kaderi değildir.
