kötü niyet bertaraf edilmişse samimiyetsiz de olsa başarılı kişidir.
bu insanın tespit edlmesi mümkün değildir. ona gidip "din yüzünden mi bu şekilde ahlak sahibi oldun?" diye sorulamaz. bunun yapılması da saygısızlık olur. öyleyse, ahlakın bir önceki aşaması saygı mevcut değilse ahlaktan da söz etmek imkan dahilinde değil. samimiyetsizi araştırmaya çıkmış saygısız fişci işte. bu tespit peşinden aynı metodla tüm dünya görüşleri için kullanımın yolunu açar: çıkar sağladığı için atatürkçü olan samimiyetsiz vd. illa ki bu kişiyi birkaç doneden yollanıp kategorize edip ve onun üzerinden de tümele dair varsayımlar çıkarılacaksa bu ampirizm değil ibnelik olur.
din bezirganları münafık adı altında yüzyıllardır var. babasından gördüğü geleneksel dini ilahi emir sananlar da cumhuriyet'ten bu yana sayıca epey arttı. kelime i tevhid'le müslümanlığı kimliğine işlenmiş adı müslüman olanlar da çoğalmaya devam ediyor. faiz yiyen cami imamı, 657'ye bağlı imanlı devlet memurları, devlet tekelinde dinden uzak diyanet, tevil edilmiş kazanca dönüştürülmüş tefsirler.
uzar bu...
din insanı yontarak kabasını alıp bu haliyle samimiyetsizlik veriyorsa-ki niyeti kötülüğü yok etmektir. kastedlen de islam'dır-; yukarıda özetle bahsedildiği gibi, tüm dünya görüşleri için aynı ölçü geçerli olur. komunizm olmasa bizimki vahşi bir kapitalist aslında. örnekler o kadar artırılabilir ki; öğretmenler de para aldığı için şefkatli ve bu sebepten samimiyetsiz, doktorlar vizite ücretine ve astronomik bıçak parasına kafam kadar kitapları okuyorlar; dertleri, insanın sağlığı değil para, onlar da samimiyetsiz. hele avukatlar, sanırım onlara değinmeye hiç gerek yok. var mı bu adamların din bezirganlarından ve aslında kötü niyetli ama dini nedeniyle samimiyetsiz addedilen kişiden farkı?
senin bildiğin gördüğün din benim dinim değil, senin ulu önderinin emanet ettiği diyanet-cinayet- işlerinin devşirdiği dinimsi bir şey. ağlayacaksan, şikayet edeceksen kendi kutsal mekanına, pagodana, anıtına, kabirine git.
