kardeşin ufacık tefecik, içi dolu turşucuk olduğu dönemler. evde yalnız kalınmış, işkence saati başlamıştır.
- abla, abla. (gayet neşeli)
- ben senin ablan değilim.
- ablacıımm. (tedirgin)
- senin ablan değilim diyorum. senin ablan öldü.
- ya ablaa, korkuyom yapma. (korku dolu)
- korkma ben zararsızım. ablanın ruhuyum ben.
- ya abla yaaaa, gözlerini düzeltsene.(titrek bir sesle)
- anlamıyosun galiba. o öldü. artık ben sizinle yaşıycam. ruhum ben tamam mı? kimseye söyleme sakın. aramızda kalıcak.
- ühü. ühüü. tamam. annem nerde. gelsin artık. ühü. (dayanamaz ağlar artık)
- ay canım kardeşim. gel sarıl. şaka yaptım. oyy kıyamam.
- ühüü. ablamsın dimi gerçekten. ruh değilsin. (içini çekerek)
kardeş kocaman oldu ama hala silinmedi hafızalardan o sahneler. hayır hayır pişmanlık yok asla. yine küçük olsam yine yaparım. aynısını büyük ablada yapıyordu. işkence gören kardeşte kendine av arıyor şimdi.
