öylesine ne yazsam ki. öylesine öylesine. şöylesine böylesine. yazmasam da olurdu, diyebileceğim ne yazsam ki. içimden gelmeyerek yazabileceğim şeylerin bir listesi gibi mi olsun. hep soru sorar gibi mi konuşmalıyım. yazmakla konuşmak aynı şey değil. konuşur gibi yazmakla, yazar gibi konuşmak da aynı şey değil. babam odama daldı az önceki cümlenin tam ortasında. kaçta gideceğimi sordu, söyledim. gitti. kapıyı açık bırakarak. ben onu görünce günaydın demiştim. her neyse.
bu her neyseler, boşverler falan çok gözüme batar oldu. düşünür gibi yazdığım için belki de. öylesine öylesine. yazmanın bir anlamı yok, anlamsız şeyler yazmanın bir anlamı yok,
bunlar bir takım uydurma laflardır. şimdi ben buraya niye çıktım, nasıl çıktım? çıkmamış da olabilirim; çıkmışsam çıkmışımdır, çıkmamışsam çıkmamışımdır...
o değil de bir çorba yapıp içeyim en iyisi ıscak ıscak.
