kullanmıyorum. 'ay nasıl da elitim, bak benim feysim yok. sizin var, varoşlar sizi' tandansında değilim kesinlikle. entellik olsun diye değil yani.
facebook ilk yıllarda düzgün bir yerdi lan. şimdilerde yolda görsen selam vermediğin kişilerin ve yaşlıların istila etmesi ayrı bir başlık ondan bahsetmiyorum.
önce herkes güzel güzel tek tük fotoğraf paylaşıyor, durum kısmını tek tük cümleyle dolduruyordu.
sonra noldu bilmiyorum her şey gibi feysbuk da kafayı yedi. toplum yedi kafayı çünkü. durum kısmından 'siyasi analiz' kasan mı istersin, kocasına / karısına 'hayat arkadaşım, her şeyim iyi ki varsın' iltifatları dizen mi istersin, daha cenazesini gömmeden 'canım dedemi kaybettik, lütfen fatihanızı eksik etmeyin!' yazanını mı istersin?
fotoğraf kısmı daha da içler acısı. sevgilisi çiçek göndermiş, çek fotosunu koy feyse. kime ne lan? aferin, güzelce yaşayın romantizminizi de 355 kişinin gözüne sokmak niye? babaannesi yoğun bakımda, yoğun bakım koruyucu elbiselerini giyip solunum cihazına bağlı kadıncağızın önünde selfie çekerek 'canım babaannemin dualarınıza ihtiyacı var!' ajitasyonu niye?
bırakın yahu. biraz da özeliniz olsun. sevgilinizle aranızda kalsın bazı şeyler de. ikinize ait olsun. mutlu olmak için değil de 'bakın ben mutluyum' diye elaleme hava atmak için kasmayın. 2 saatliğine gittiğiniz açık alanda 500 tane foto çekeceğinize kaldırın kafanızı gökyüzüne bakın. sevdiklerinize sarılın.
