Garip bir duygu, oldukça garip...
geçen bir yakınımın küçük şeylerle nasıl mutlu olduğunu gördüm. Eski bir arabayı 4 bin liraya aldı. O mutlu halini görmeliydiniz.
aynı dönemde başka bir tanıdığım 200 bin liraya ikinci evini alırken onun kadar mutlu değildi.
parayı küçümsemiyorum ama küçük şeylerle mutlu olunamıyorsa biraz düşünülmesi gerek miyor mu?
önemli olan kısacık hayatı mutlu geçirmekse Allah aşkına kim zararda kim karda?
Önemli olan gülebilmekse "miktarın" ve "sahip olunanın adedi" ne kadar önemli?
yani eğer önemli olan sonuçsa araçların çok da mühim olmadığını söylemek belki de söyleyememekteyim
