inanilmazlari ba$aran milli takimimizin turnuvaya veda ettigi mac. vedamiz bile siradi$i oldu. ummadigimiz maclari kazanmi$ken, umdugumuzun da otesinde bir maci kaybettik. tam maci beraberlige getirmi$ken, semih'in attigi golden sonra cildirmi$ gibi yanimizdakilerle kucakla$iyorken, artik boylesi zaferlere yava$ yava$ ali$iyorken, olan oldu. soguk du$ yada $ok ölüm, herneyse. fazlasiyla eksigimiz vardi, "buraya kadar, abartmayalim" diyerek almanlar kar$isinda $ansimizin olmadigini dü$ünenler vardi ve mac icinde verdigi kararlarla belimizi büken bir hakem vardi. bunlari goz onune alirsak halimizi $una benzettim: bazi aksiyon filmleri olur hani, kahramanimiz davasi ugruna sonuna kadar mucadele ettikten sonra oyle bir noktaya gelir ki beklenen son kacinilmazdir. sagdan soldan üstüne gelen kur$unlara aldiri$ etmeden yurumeye, ayakta kalmaya devam eder. birazdan ölecegi halde gülümseyerek yürümeye devam eder, gözlerini acar ve dag gibi yikilir yere. öyle oldu bize de, ayakta öldük.
