Bende vardı bir tane. Kurumuş, büzülmüş, kalabalıklar -yumurtalar- arasında yalnızdı. Dolabın kapısını her açtığımda göz göze geliyorduk. Acı çektiğini görüyor, sessizce "lütfen bu işkenceye son ver" dediğini duyabiliyordum. Sonra bir gün daha fazla acı çekmesine dayanamadım ve onu yabancılık çektiği ortamdan alıp...
